تا کربلا..

گفت ضمایر را بشمار
گفتم من ، من ، من
گفت فقط من ؟؟؟!!!
گفتم آری ، همگی رفته اند زیارت ارباب
و فقط من بی لیاقتم که اینجا تنها مانده ام !

شمر داستان ما سنگ دل نبود..

بایــد وقتـی دستش را بالا می آورد و وانمود بــه زدن می کــرد ،
بچــه می افتــاد !
اما دختــر بچــه بـغض کــرده بـود و می‌ترسیــد . . .
نشست روی زمیــن . . .
دو دستــش را بالا آورد و در آغوشش گــرفت . . .
با صدای بلنــد گریــه می کــرد و یا حسیــن می گفت !
شمــر خوان را می گویــم از روز عاشورا بــه بــعد . . .
تا چنـــد روز بغـض داشت و بــا کسی حرف نمــی زد . . .
انگار هنــوز هم چشمان خیــس دختــر بچه جلوی چشمش بــود !
از آن سال بــه بعد شمرخوانــی نــکرد . . .
لباس عمو عبــاس را می پوشیــد و بـرای مشک آوردن تیــر می خورد . .

نونوکری تو افتخار من است..

ای حبیب !
چگونه شکر این نعمت را ادا می کنی که در جوانی خدمت حضرت رسول ^(ص) بودی و در پیری موی سفید خود را در راه یاری فرزند پیامبر^(ص) به خون خود خضاب نمودی آیا آرزوی دیگری داری ؟
فرمود : آرزو دارم به دنیا برگردم و در جملۀ عزاداران حسین ^(ع) داخل شوم ؛ زیرا که از سیّد دو عالم شنیدم که فرمود :
هر کس در مجلس عزای فرزندم حسین ^(ع) از روی معرفت اشک بریزد ، خداوند کریم ثواب صد شهید به او عطا فرماید و درجات او را در بهشت بیفزاید .