یا حسین..

روزی ام ساز که در یک سحر ماه خدا
پیش شش گوشه بساط سحری پهن کنم
یا ابا عبدالله...

ازش پرسیدم برای چی شیعه شدی؟

توی آمریکا مراسم روضه گرفته بودیم
شب اول یه سیاه پوست هم اومد روضه
.
براش یه مترجم گذاشتیم
.
شبای بعد، همین جور هی تعداد سیاهپوست ها زیاد میشد تا مجبور شدیم یه جای دیگه روهم برای مراسم بگیریم.
شب آخر ۱۵۰ تا سیاهپوست گفتن که میخوان شیعه بشن!
.
پرسیدم برای چی میخواین شیعه بشین؟!
.
همه نگاه کردن به سیاهپوستی که شب اول اومده بود روضه!
.
ازش پرسیدم برای چی شیعه شدی؟
.
گفت: شب اول یه تیکه از روضه جون رو خوندی( غلام سیاه امام حسین)
.
همونی که وقتی امام حسین سرش رو گذاشت روی پای خودش، سه بار سرش رو انداخت گفت جایی که سر علی اکبر بوده جای سر جون نیست!!؟
.
ولی امام حسین سرش رو گذاشت روی پاهاش و جون شهید شد..
.
من رفتم به این سیاهپوستا گفتم: بیایید که دینی رو پیدا کردم که توش سیاه و سفید فرقی نداره....

در کربلا دست حسین را قطع نموده..

زنی در کعبه طواف می کرد و مردی هم پشت سر آن زن می رفت. (لحظه ای) آن زن بازوی خود را خارج کرد و آن مرد دستش را دراز نمود و بر روی بازوی آن زن گذاشت. خداوند دست آن مرد را به بازوی زن چسباند. مردم ازدحام نمودند، بطوری که راه عبور بسته شد. کسی را پیش امیر مکه فرستادند و امیر مکه، فقهاء و علماء را حاضر نمود و آنها فتوا دادند که باید دست مرد را ببرند، چونکه آن مرد مرتکب جنایت شده است.
امیر مکه گفت: «آیا در اینجا از خانواده پیغمبر (ص) کسی هست؟»
گفتند: «بلی! حسین بن علی (ع) اینجا است.»
امیر مکه کسی را نزد امام حسین (ع) فرستاد. امام حسین (ع) تشریف آوردند. به آن حضرت عرض کردند: «ای فرزند رسول خدا! حکم خدا درباره اینها چیست؟»
امام حسین(ع) رو به کعبه نموده و دستهایشان را بلند کردند. مدتی مکث فرموده و دعا نمودند. بعد بطرف آنها تشریف آوردند و دست آن مرد را از بازوی زن خلاص نمودند.
امیر مکه عرض کرد: «یا حسین! این مرد را برای این کاری که از او سر زده است، عذاب نکنیم؟»
حضرت فرمودند: «نه.»
می گویند آن مرد، همان «جمال» بود که در کربلا دست امام حسین (ع) را قطع نمود و اینگونه لطف حضرت را جواب داد!

حسین را عشق است..

شب جمعه حرم یار حسین را عشق است
ذکرمان اول هر کار حسین را عشق است
به گمانم که ملاقات کنی حیدر را
گر بگویی صد و ده بار حسین را عشق است
بخداوند قسم حضرت زهرا فرمود :
در میان در و دیوار حسین را عشق است

تا شنیدم که حسین است عزیز زینب
وسط روضه زدم جار حسین را عشق است
روز عاشور پس از کشتن دشمن می گفت :
با لب تشنه علمدار، حسین را عشق است
دور ارباب بگردند همه سیارات
ذکر سیاره ی سیار ، حسین را عشق است
نام دلچسب حسین گوی که با نام او
راه عشق است چه هموار حسین را عشق است
بر لب میثم تمار بود نام عشق
ذکر میثم به سر دار حسین را عشق است

هر دیدی ، بازدیدی دارد..

پدرش فوت شد..
به سراغ لباس مشکی ها رفت..
خندید!!
خیالش راحت شده بود!!
لباس مشکی ها را با شال "یا حسین" دیده بود..

"هر دیدی باز دیدی دارد"

ای شه تشنه لب...چه آوازی (حتما بخوانید)

خانه پیرزن ته کوچه

پشت یک تیر برق چوبی بود

پشت فریاد های گل کوچک

واقعا روزهای خوبی بود

 

پیرزن هر دوشنبه بعد از ظهر

منتظر بود در زدن ها را

دم در می نشست و با لبخند

جفت می کرد آمدن ها را

 

روضه خوان محله می آمد

میرزا  با دوچرخه آهسته

مثل هر هفته باز خیلی دیر

مثل هر هفته سینه اش خسته

 

"ای شه تشنه لب سلام علیک"

ای شه تشنه لب...چه آوازی

زیر و بم های گوشه ء دشتی

شعرهای وصال شیرازی

 

می نشستیم گوشهء مجلس

با همان شور و اشتیاقی که...

چقدر خوب یاد من مانده

در و دیوار آن اتاقی که -

 

یک طرف جملهء"خوش آمده اید

به عزای حسین"بر دیوار

آن طرف عکس کعبه می گردد 

دور تا دور این اتاق انگار

 گوشه گوشه چه محشری برپاست

توی این خانهء چهل متری

گوش کن! دم گرفته با گریه

به سر و سینه می زند کتری

 

عطر پر رنگ چایی روضه

زیر و رو کرده خانهء اورا

چقدر ناگهان هوس کردم

طعم آن چای قند پهلو را

 

تا که یک روز در حوالی مهر

روی آن برگ های رنگا رنگ

با تمام وجود راهی کرد

پسری را که برنگشت از جنگ

 

هی دوشنبه دوشنبه رد شد و باز

پستچی نامه از عزیز نداشت

کاشکی آن دوشنبهء آخر

روضهء میرزا گریز نداشت

 

پیرزن قطره قطره باران شد

کمی از خاک کربلا در مشت

السلام و علیک گفت و سپس

روضهء قتلگاه اورا کشت

 

تاهمیشه نمی برم از یاد

روضهء آن سپید گیسو  را

سالیانی است آرزو دارم

کربلای  نرفتهء او را

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد..

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد

نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد

 

خوشا به حال خیالی که در حرم مانده

و هر چه خاطره دارد از آن محل دارد

 

به یاد چایی شیرین کربلایی‌ها

لبم حلاوت «احلی من العسل» دارد

 

چه ساختار قشنگی شکسته است خدا

درون قالب شش گوشه یک غزل دارد

 

بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم؟

بگو محبت ما ریشه در ازل دارد

 

غلامتان به من آموخت در میانه خون

که روسیاهی ما نیز راه حل دارد

همۀ آرزویم یک سحر کرب و بلاست

حال و احوال گرفتار تماشا دارد
گریه ی عبـد گنـه کار تماشا دارد

آمدم گریه کنم تا که نگاهی بکنی
چون ستاره به شب تـار تماشا دارد

هر چه شد بین من و تـو ز همه پوشاندی
آبروداریِ ستـّار تماشا دارد

بـارها زیـر همه قـول و قـرارم زده ام
دست گیریِ تـو  هـر بـار تماشا دارد

مهربـانی بـه گنـهکار بُــَود عادت تو
کـَرم سفرۀ غفـّار تماشا دارد

ماه، ماهِ رجب و سفره بـه نـام عـلی است
لحظه ی جلوه، رخ یـار تماشا دارد

عاشق نیمه شب صحن و سرایِ نـجفـم
حـرم حیـدر کـرّار تماشا دارد

همۀ آرزویم یک سحر کرب و بلاست
شب جمعه حـرم یـار تماشا دارد

مادری دست به پـهلو پـسری پـاره گلو
گـریـه ها لحظۀ دیـدار تماشا دارد

روضـۀ قحطی آب و لبِ عـطشان حسین
گـوشۀ صـحن علمـدار تماشا دارد

خاک ری را به بـهای سـر آقـا دادند
زین جهت گریۀ بسیار تماشا دارد

کـاش امسال شـود سال ظهـور دلبـر
پـرچم خیمۀ دلـدار تماشا دارد

عجیب نیس دلم میل کربلا دارد..

چقدر خانه ی آقای ما گدا دارد

مسیح نیز در اینجا برو بیا دارد

عطا و لطف امیرم که دم به دم جاریست

عنایتی ست که تنها به شیعه ها دارد

تمام عالم و آدم رسیده اند امّا

هنوز سفره ی فیض حسین جا دارد

فرشته گرم پذیرایی از همه ست...چقدر

نشستنِ سرِ این سفره ها صفا دارد

سحر حسینه، افطار هم حسینه

عجیب نیست دلم میل کربلا دارد...

السلام علیک یا اباعبدالله

هنگام خاکسپاری یکی از شهدای شهر مشهد بود . موقع غسل دادن ، هرچه سعی کردند دست شهید را که به نشانه احترام روی سینه اش نهاده شده بود ، به حالت عادی برگردانند و زیر بدن او در قبر قرار دهند ، نتوانستند . دوستانش گفتند : او در هنگام شهادت ، دستش را به نشانه احترام به سینه خود گذاشته و گفته است : السلام علیک یا اباعبدالله ! دست بر سینه او باقی مانده و او را همانطور به خاک سپردند تا در روز محشر دست بر سینه ، مقابل مولای عشق ، ظاهر شود...