این چه لطفیست..

حسین جان اربابم:
ایـن چـه لطفیــست که در حـق غـلامـت کـردی
هــر کـجا پـا بــگـذارم هــمــه بـر مـی خـیـزنــد . . .

از کودکی..

ازکودکی لا لا ی ام نام حسین است
باید ببوسم دست وپای مادرم را..

هرچه دارم میدهم ای آفتاب..

هرچه دارم میدهم ای آفتاب..
روی قبر مجتبی کمتر بتاب..

اصلا نیازی نیست قیامت به پا کنی.

یا امام حسن..
اصلانیازنیست قیامت بپاکنى
یک قاسمى خدا به توداده که محشراست

ریزه خور سفره اش همه دنیا بود

مانند خدای خویش بی همتا بود
ریزه خور سفره اش همه دنیا بود
گویند علی به دست خیبر شکنش
انگشتر یا فاطمه الزهرا بود

در حرم دیدم که تابوتی

در حرم دیدم که تابوتی برای خاکروبی آمده
خوش به حالش بعد مردن جای خوبی آمده
یا امام رضا(ع)

امام مهربانی ها

باید تو را به جان جوادت قسم دهدند
یعنی که "هشت" زائرتان پیش "نه" گروست...

بر دشمن اشک و سوز و گریه لعنت..

بر دشمن اشک وسوز وگریه لعنت
بر قاطبه ی بنی امیه لعنت
فریادبزن، حال بیاید جگرت
بر منکر حضرت رقیه لعنت

در برکه ی دل غدیر خم میسازیم..

در برکه ی دل غدیر خم میسازم
درب های گناه را پلمب میسازم
در کارگه سینه ی خود پنهانی
با نام علی بمب اتم میسازم

هرکس قرعه ی جنگش..

هر کسی قرعه ی جنگش که به حیدر افتاد/
بدنش رویِ دو پا بود! ولی سر افتاد...