حسین (ع)

اصلا حسین جنس غمش فرق می کند..

لعنت به شمر های زمانه..

هرگــز ز یـاد من نــرود آن جفای شمــر
بــر روی پیــکرت همه بودنــد ، سوای شمــر

وطن مادریم کرب و بلاست

کیا دوست داشتن الان کربلا باشن و برنگردن
آخه خونه مادریمون اونجاست
دوست دارم ازم پرسیدن بچه کجایی؟
بگم بچه کربلام..

یا حسین

یاحسین

تو را دارم ...

لشگر می طلبم..

بهم ریخته ام..

به گمانم پسر فاطمه با من قهر است
نشدم لایق دیدار ،بهم ریخته ام...

همه رفتند بجز من بی سر و پا..

همه دارنــد بــه پـا بوسی تو می آینــد
طبــق معمول من بــی سر و پــا جامانــدم . .

تا کربلا..

گفت ضمایر را بشمار
گفتم من ، من ، من
گفت فقط من ؟؟؟!!!
گفتم آری ، همگی رفته اند زیارت ارباب
و فقط من بی لیاقتم که اینجا تنها مانده ام !

نونوکری تو افتخار من است..

ای حبیب !
چگونه شکر این نعمت را ادا می کنی که در جوانی خدمت حضرت رسول ^(ص) بودی و در پیری موی سفید خود را در راه یاری فرزند پیامبر^(ص) به خون خود خضاب نمودی آیا آرزوی دیگری داری ؟
فرمود : آرزو دارم به دنیا برگردم و در جملۀ عزاداران حسین ^(ع) داخل شوم ؛ زیرا که از سیّد دو عالم شنیدم که فرمود :
هر کس در مجلس عزای فرزندم حسین ^(ع) از روی معرفت اشک بریزد ، خداوند کریم ثواب صد شهید به او عطا فرماید و درجات او را در بهشت بیفزاید .