انا المجنون

گویند صاحبدلى، براى اقامه نماز به مسجدى رفت.

نمازگزاران همه او را شناختند؛

پس، از او خواستند که پس از نماز، بر منبر رود و پند گوید.

او پذیرفت. نماز جماعت تمام شد. چشم ‏ها همه به سوى او بود.

مرد صاحبدل برخاست و بر پله نخست منبر نشست.

بسم الله گفت و خدا و رسولش را ستود.

آن گاه خطاب به جماعت گفت:

مردم! هر کس از شما که مى ‏داند امروز تا شب خواهد زیست ونخواهد مرد، برخیزد!

کسى برنخاست.

گفت: حالا هر کس از شما که خود را آماده مرگ کرده است، برخیزد!

باز کسى برنخاست.

گفت: شگفتا از شما که به ماندن اطمینان ندارید؛ اما براى رفتن نیز آماده نیستید.....

عَلیٌّ یَعْسوبُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمالُ یَعْسوبُ الْمُنافِقینَ؛

على پیشواى مؤمنان و ثروت پیشواى منافقان است.

امالى(طوسى) ص 355